Stress & Burn-out

Ken je dat gevoel? Dat je wéét wat goed voor je is, maar het toch niet doet? Ik wel. Sterker nog, de afgelopen dagen ben ik zelf ook weer in mijn eigen valkuil gestapt. De maand januari stond voor mij in het teken van nieuwe ideeën en inspiratie opdoen voor mijn bedrijf en dat resulteerde in een prachtige lijst met nieuwe dingen waar ik erg enthousiast over ben 😊. Dus tijd om ook in actie te komen en dat betekende aan de slag met mijn website! Ik zat dus te lang achter mijn computer, ik was te veel aan het nadenken, ik had zeker te weinig beweging en ook de frisse buitenlucht was ver te zoeken. Eigenlijk raasde ik maar door om dingen af te kunnen strepen op mijn actielijst. Het gevolg? Mijn nek zit vast, ik heb hoofdpijn, ik ben moe en ook mijn humeur is niet al te best. En nu komt het: “Ik weet hoe dit werkt”.

Afgelopen vrijdag werd ik, na mijn hardlooprondje, door Garmin Connect “getrakteerd” op een digitale badge ter ere van Internationale Vrouwendag. Blijkbaar had ik die verdiend door op deze dag een sportieve activiteit te registreren. Een mooie digitale badge met een hart erop, in de kleuren paars en roze. Mijn lievelingskleuren. 😊 Internationale Vrouwendag zette me aan het mijmeren over wat het betekent om vrouw te zijn.

Jazeker, een beetje stress moet kunnen. Want in ons brein hebben we ook zoiets als Emotieregulatiesystemen die ervoor zorgen dat een beetje stress inderdaad moet kunnen, mits je bijvoorbeeld maar weet dat je, indien je Gevaarsysteem aanstaat, het goed is om tijdig jouw Kalmeringssysteem aan te zetten. Zo, dat is eruit! Maar hoe werkt dat dan precies met al die systemen? Ik ga het je uitleggen (althans deels) want deze systemen geven ook wat meer inzicht van hoe het nu zit met stress en burn-out.

Via de Nederlandse Orde voor Beroepscoaches (NOBCO), waar ik bij aangesloten ben, volgde ik onlangs een interessant Webinar over Natuurintelligentie bij coaching. Dit Webinar werd verzorgd door Agnes van de Berg en zij is omgevingspsycholoog en hoogleraar natuurbeleving in Groningen en gespecialiseerd in onderzoek naar natuur en gezondheid. Het was een interessant en leerzaam Webinar waarbij ook goed werd uitgelegd welke positieve en ook bewezen effecten de natuur heeft. En nu denk je bij natuur vaak al gelijk aan "de wandelschoenen aantrekken voor een flinke boswandeling", wat ook wel het fysieke aspect wordt genoemd. Maar soms hoeft dat helemaal nog niet.

Een vraag die aan mij werd voorgelegd en waar ik toch wel even over na moest denken. Inmiddels weet ik wel waarom ik nu doe wat ik doe. Als ik terugkijk is dat echter helemaal niet altijd zo geweest. Vroeger, als kind, was ik graag buiten en in de natuur. Bloemetjes vond ik mooi, zelfs een simpele paardenbloem of kamille. Maar ook dieren en zelfs hele kleine diertjes. Toen ging ik naar school en daar dacht ik verder helemaal niet zo over na. Ik ging naar school, gewoon omdat dat nou eenmaal zo was. Iedereen ging immers naar school, dus ik ook.

Zomaar een uitspraak die je wellicht bekend in de oren klinkt? Mij in ieder geval wel. Sterker nog, voor mijn gevoel ben ik ermee opgegroeid en heb ik ook heel lang volgens dit principe geleefd, waar ik verder overigens helemaal niet zo bij stil stond. Gewoon normaal doen, niet teveel opvallen, niet teveel afwijken van de rest en ga zomaar door.

Een rare combinatie nietwaar? En toch klopt het vandaag. Want vandaag eet ik inderdaad beschuit met muisjes. En wat is het lekker. Ik weet het nog, van vroeger. Eerst hadden we thuis de gestampte muisjes en pas later at ik ook voor het eerst van die leuke roze/witte muisjes. Zo lekker op een beschuitje. Van die kleine roze en witte korreltjes die lekker kraakten tussen je tanden en een fijne zoete anijssmaak achterlieten in je mond. Later kwamen daar ook nog blauw/witte muisjes bij. Maar voor mij zijn de roze/witte muisjes de lekkerste muisjes!