Bij coachingvraagstukken en emoties zou ik nooit zoiets zeggen. Daar is mijn standpunt meer, kijk het maar aan want doe je dat niet, dan staat dit vraagstuk/deze zorg/deze emotie morgen wederom bij je op de stoep om aan te bellen. Toch maak ik soms ook een uitzondering op deze regel.
Onlangs was ik onverwacht een keertje extra bij de tandarts. Extra, omdat ik in het najaar al voor controle was geweest en de tandarts toen had aangegeven vooralsnog geen gekke dingen te zien. Maar helemaal gerust was ik toen al niet op, want het rommelde namelijk bij een gevulde kies. Een kies die ineens gevoeliger was dan voorheen. Maar de tandarts bekeek het van alle kanten en in gezamenlijk overleg besloten we toen om er niets aan te doen.
Getver, poep! We praten er niet makkelijk over en dat is eigenlijk jammer, want onze eigen poep kan ons veel over onszelf leren.
Op dit moment sta ik nog even heerlijk in de genietmodus van de afgelopen 3 dagen. De 3 dagen waarop ik mijn Stiltewandeling heb mogen organiseren tijdens Fête de la Nature. Het waren prachtige dagen. Het weer werkte mooi mee, maar ook mocht ik tijdens de wandelingen fijne mensen ontmoeten en begeleiden. En dat “nabubbelen” over de afgelopen dagen bracht mij terug naar een vakantie van 10 jaar geleden. Wij maakten toen een fantastische rondreis over het eiland Madagaskar waar we onvergetelijke indrukken hebben opgedaan over de natuur, het leven in de natuur, de mensen die daar wonen, cultuur, hoe zij leven. Het was een onvergetelijke reis!
In het leven worden we allemaal geconfronteerd met uitdagingen en ongemakken. Soms kunnen deze moeilijkheden je het gevoel geven dat je een slachtoffer bent van omstandigheden. Of het daarbij dan gaat om problemen met jouw gezondheid, persoonlijke tegenslagen of teleurstelling, het hoort allemaal bij het leven. Het gebeurt daarbij maar al te vaak dat je je ongemerkt dan laat meevoeren in een slachtofferrol. Maar wat als je dat niet doet? Wat als je jezelf zou empoweren door verantwoordelijkheid te nemen voor jouw eigen leven?
Afgelopen vrijdag mocht ik deelnemen aan een transformatiesessie van Mind-Detective Manon. Een prachtige sessie waarin het ging om het opsporen van beperkende patronen in relatie tot het zichtbaar durven/mogen/kunnen zijn in deze wereld. Het gaf mij veel inzicht in mijn blokkades en ook was het soms nog traceerbaar wanneer deze ooit waren ontstaan in mijn leven. Het houdt dan doorgaans verband met een minder leuke gebeurtenis of een nare ervaring in je leven. Zo ook in mijn geval.
Ik weet nog toen ik pas mijn rijbewijs had en voor het eerst in mijn leven ging tanken. Ik kwam aanrijden bij de pomp en voelde mij best een beetje zenuwachtig. Volgens het metertje op mijn dashboard was de tank bijna leeg en dus moest ik mijn auto van nieuwe brandstof voorzien zodat ik niet stil zou komen te staan.
De afgelopen periode was en beetje hectisch voor mij. Op 17 februari was mijn laatste lesdag van de OERsterk Coach Opleiding. En dat betekende vanaf dat moment volop aan de slag met de voorbereiding voor het examen. En eerlijk is eerlijk, daar zag ik toch echt wel een beetje tegenop want de lesstof was ondertussen uitgegroeid tot een indrukwekkende stapel boeken, readers, hand-outs en ook in de online leeromgeving stond nog het nodige. En probeer daar dan maar eens structuur in aan te brengen als je ook nog eens hersenletsel hebt.
Zelf ben ik een echte perfectionist. Dat is er ergens vroeger al ingeslopen en het moment dat dat gebeurde (of waren het meerdere momenten?), dat weet ik niet meer. Maar op enig moment in mijn leven besloot ik om als perfectionist door het leven te gaan. Het moest altijd beter en meer. Nog meer leren, nog meer doen, nog harder werken, nog vriendelijker zijn, nog meer helpen. Het was in mijn eigen ogen niet gauw goed genoeg.
Veranderen is en blijft spannend of zelfs eng. Dat ervaar ik soms zelf ook nog wel eens. Want ja, ook ik ben maar een mens en soms zit ik ook in een minder handig patroon vast wat ik dan ook nog eens niet altijd heel goed herken. En als ik dan op een punt kom dat ik inzie dat het goed is om te veranderen, dan is het toch nog steeds een beetje eng, ook voor mij. Want dan moet ik ineens uit mijn vertrouwde patroon stappen en dat voelt dan voor mij toch een beetje spannend.