Moet jij ook altijd zoveel van jezelf?
Zelf ben ik een echte perfectionist. Dat is er ergens vroeger al ingeslopen en het moment dat dat gebeurde (of waren het meerdere momenten?), dat weet ik niet meer. Maar op enig moment in mijn leven besloot ik om als perfectionist door het leven te gaan. Het moest altijd beter en meer. Nog meer leren, nog meer doen, nog harder werken, nog vriendelijker zijn, nog meer helpen. Het was in mijn eigen ogen niet gauw goed genoeg.
En daarbij ontstonden dan ook nog eens flinke To-Do lijstjes met allemaal dingen die ik nog moest doen en die ogenschijnlijk ook allemaal belangrijk waren. Dag in en dag uit. En dan ook de teleurstelling, over mijzelf, als iets niet lukte. Ofwel het resultaat was niet goed genoeg, of het lijstje met To-Do’s kwam niet af. Hoe precies, dat maakte niet uit, maar het voelde per saldo altijd als een tekortkoming.
Deze mentaliteit leverde mij natuurlijk ook iets op. Het was een heel handig mechanisme van mijzelf om wat te maken van mijn leven. Om door te zetten als het lastig werd, om flink te zijn, om nog wat extra gas te geven als ik eigenlijk al moe was. En…… om vooral ook niet naar mijn innerlijke stem te luisteren. Mijn innerlijke stem die op enig moment echt wel fluisterde dat het allemaal niet zo gezond voor mij was hoe ik om ging met mijn lichaam. |  |
Toch begon het kwartje (jaja, ik ben nog uit het gulden-tijdperk) pas een beetje te vallen toen ik een ongeluk kreeg waarbij ik hersenletsel opliep. Want ineens kon ik zeker niet alles meer wat op mijn To-Do lijstje stond. Dus er moest geschrapt worden en ik leerde tijdens mijn revalidatieperiode hoe daarmee om te gaan.
Toch was ik nog niet waar ik moest zijn als de nieuwe versie van mijzelf. Want ik pakte mijn oorspronkelijk baan weer op. Dat wilde ik graag, dus ik had daar ook veel voor over. En ondertussen schonk ik meer aandacht aan mijn lichaam. Ik wilde fitter worden en dus ging ik meer sporten, lekker buiten in de natuur. En dat hielp. Ik vond een nieuwe balans waarin ik toch weer aardig mee kon komen. Maar die To-Do lijstjes met daarop alle dingen die nog moesten gebeuren, ook al waren die lijstjes nu een stukje korter geworden, die bleven er. Onder het mom van “overzicht bewaren want dat is belangrijk met mijn hersenletsel” had ik ze dus nog steeds.
En het duurt dan soms toch nog weer een tijdje voordat je doorhebt dat het nog niet allemaal in balans is in je leven. En meestal moet er dan weer iets gebeuren voordat het tot je doordringt dat je nog weer verder aan de slag mag gaan.
In mijn geval was dat een serie van gebeurtenissen die begon met niet meer goed kunnen slapen, vervolgens ontslag, daarna sollicitatieplicht, vervolgens bedenken dat je verder wilt als zelfstandig ondernemer. Dit laatste was overigens een spannende maar mooie reis totdat ik mijn onderneming ging lanceren en ik 2 dagen daarvoor te horen kreeg dat mijn schoonvader ziek was en niet meer zo lang zou leven. Natuurlijk ging mijn website toch de lucht in want het stond immers op mijn lijstje. En naast de dingen die op dat moment privé speelden, het ziek zijn en overlijden van mijn schoonvader was niet het enige, buffelde ik door. Ik had nu een prachtig grote To-Do lijst met privézaken en bouwen aan mijn eigen onderneming.
Ongeveer een jaar geleden liep ik vast in dit patroon. Mijn lichaam fluisterde mij toe dat dit zo allemaal niet door kon gaan en gelukkig kon ik er ook naar luisteren. Dus ik stapte af van het moeten, want van wie moest ik al die dingen eigenlijk doen? En ik maakte de keuze om eerst eens goed voor mijzelf en mijn lichaam te zorgen. Zonder deadlines! En door deze keuze ontstond er ruimte. Ruimte om mijn lichaam te helen en betere/gezondere keuzes te maken.
En nu, een jaar later, voel ik mij gelukkig veel beter. Mijn keuze om de lijstjes los te laten en eerst eens beter voor mijzelf te zorgen heeft mij veel gebracht. Ik heb veel mogen leren over gezondheid en op welke manieren ik daar zelf allemaal invloed op heb. Ik zit weer beter in mijn vel, de kwalen en kwaaltjes waar ik last van had zijn goeddeels weg en alles (inclusief de inspiratie voor deze blog) begint weer te stromen.
Dus hoe bepaalde dingen in het leven ook lopen, je hebt altijd een keuze wat je ermee doet. Schrap het moeten uit je denkpatroon en ga in plaats daarvan voor kiezen. En daarnaast, laat bij het maken van keuzes eens wat vaker de signalen van jouw lichaam aan het woord. Grote kans dat je daardoor veel meer ontspanning, rust en gezondheid gaat ervaren.
Vind je het spannend om van "moeten" naar "kiezen" te gaan? Ik wandel graag een stukje met je mee op dit pad. Neem gerust contact met mij op. Een eerste kennismakingswandeling is gratis en vrijblijvend.
Wil je regelmatig op de hoogte gehouden worden van nieuws en mijn blog, schrijf je dan hier in voor mijn nieuwsbrief “Rustmoment”.